‘Ik woon sinds vier jaar in Prinsenbeek, vlak bij Breda. Daarvoor woonde ik jarenlang in Oldenzaal, waar ik bij een fietsclub zat. In Prinsenbeek ga ik nu ook één keer in de week naar een fietsclubje. De andere dagen van de week fiets ik vrijwel altijd alleen. Ik heb een kaart bij me en een kompas. Daar kan ik heel goed mee omgaan. Als ze ergens aan de weg werken en ik moet omfietsen, probeer ik de juiste richting aan te houden. En als ik het niet weet, vraag ik mensen welke kant Prinsenbeek op is.’
Waarom doet u zoveel mogelijk op de fiets?
‘Ik vind bewegen het allerbelangrijkste dat er is. Ik had een man die van bewegen hield: we wandelden en fietsten ontzettend veel. Thuis, maar ook door heel Europa. Van zitten takel je af. Toen ik een paar jaar geleden corona kreeg, ging ik lichamelijk en geestelijk achteruit. Lopen gaat nog steeds minder, maar door het fietsen ben ik lichamelijk toch weer opgeknapt. Het vele bewegen houdt me echt op de been.’
Waarom bent u lid van de Fietsersbond?
‘Ik ben al tientallen jaren lid van de Fietsersbond. In het magazine staan interessante onderwerpen waar ik graag meer over lees. Wat me wel opvalt, is dat ik vaak lees dat mensen ineens niet meer durven te fietsen als ze in de zeventig zijn. Dat ik op mijn 91ste zo veel fiets, moet geen uitzondering zijn. Het is wel belangrijk dat je een fiets aanschaft die bij je past. Drie jaar geleden heb ik een elektrische lage-instapfiets gekocht. Een gewone damesfiets vond ik te gevaarlijk worden, omdat je dan met één been je evenwicht moet houden. Met deze lage-instapfiets sta ik met twee benen stevig op de grond. Dat is gewoon veiliger.’
Categorieën
